Na een intensieve reis van 10 dagen door Ghana is het bestuur van Vrienden van Christopher weer thuis. We beleefden van 9 tot 19 november een zeer inspirerende reiservaring waarin we vele projecten bezochten en waar we weer veel bevlogen mensen spraken. En net als elke Afrika-reis waren er veel verrassingen, omdat zaken zich niet zo laten plannen. Of zoals ze in Afrika zeggen; Europeanen hebben de klok, wij hebben de tijd!
De snelle begroeting….
Zo bezochten we op de 5e dag in Ghana een groot gedeelte van onze boomplantprojecten in Kandiga. Kandiga is een gehucht vergelijkbaar met onze gemeente; Meer dan 10 plattelandsdorpjes die hoofdzakelijk moeten leven van wat de landbouw brengt. Het bezoek ging vooraf aan een bezoek aan de Chief. Deze dien je te begroeten en toegang te vragen tot zijn dorp. Dit gaat gepaard met uitgebreide begroetingen over en weer waarbij wij als gasten de Chief niet rechtstreeks aanspreken. Dat gaat via een vertaler. En hoewel we deze Chief goed kennen en weten dat hij Engels spreekt werd tijdens de begroeting strak aan het protocol gehouden. Na dat formele stukje was er nog een informeel stukje en tijd voor een foto. En zo ben je voor je het weet meer dan een uur verder.
Op de foto: De reizigers met de chief van Kandiga en de staf van de boomplantgroepen.
Het korte bezoek
Vervolgens was het dus echt tijd om de boomplantprojecten te bezoeken. En we voelden daarbij enige haast omdat we voor de grote hitte weer terug wilde zijn. Het werd er overdag namelijk 38 graden en dan wil je graag uit de zon zijn. De percelen liggen echter door het hele dorp verspreid. Daarom besloten we te splitsen; Emiel en Jan gingen met de motorking (zie foto) en Ilse, Piet en ik gingen met het bestelbusje dat we gehuurd hadden.
En vervolgens startte de reis door het platteland; verharde wegen zijn er niet. Wel gravelwegen die we snel genoeg verlieten om over kleine paadjes en hazenpaadjes tussen de akkers te rijden. Door het regenseizoen dat net achter ons lag waren zowel de gravelwegen als deze paadjes zeer uitdagend om over te rijden. Je wordt van links naar rechts geslingerd om de vele diepe kuilen te vermijden, en dat lukt niet altijd. Soms moet je stapvoets rijden vanwege die kuilen, en soms ziet de chauffeur zo’n kuil te laat! In 3 uur tijd hebben we elk (slechts) 3 plantages van de 12 kunnen bezoeken.
De snelle hap
Na de vermoeiende rondgang langs de percelen was het inmiddels 14 uur geweest en was het hoogste tijd voor een gedegen lunch. Het eerste restaurant wat op onze route lag was Wintex Plaza, een restaurant met supermarkt en fitnessruimte, volgens mij vooral gericht op Chinezen die in grote getalen grondstoffen delven in Ghana. We waren de enige gasten in het restaurant, dus dat moet zo gepiept zijn dachten we. We kregen de uitgebreide kaart met vele gerechten als rijst met kip, spaghetti, broodje gezond, pizza, friet, wraps enzovoort. Veiligheidshalve toch even gevraagd of ze ook alles hebben wat op de kaart staat. Het antwoord was; ja!
Nadat we de bestelling gedaan hadden en ons eerste drankje bestelden, hoorden we vanachter de keuken een brommertje wegrijden. Oh oh.. Ons geduld zou op de proef gesteld worden. Pas 2 uur later hoorden we het brommertje terug komen van de markt. En nog een uur later werden de door ons bestelde wraps geserveerd.
Respect
Om een reis naar Ghana goed te doorstaan moet je je klok thuis laten en je deels overgeven aan hetgeen wat er gebeurd. Deze beleving maakt dat ik des te meer bewondering heb voor onze projectpartners die dagelijks balanceren tussen hun ambities en het tempo dat de omgeving hen soms oplegt. In de komende tijd zullen we meer van onze ervaringen hier met u delen waarmee we onze Ghanese partners het podium geven wat zij verdienen.
Meer info op www.vriendenvanchristopher.nl en op onze facebook-pagina.