In de voetsporen …. Peter

In november is het 25 jaar geleden dat het eerste reisgezelschap uit Sevenum de boomplantprojecten van Christopher Ampumporongo in Noord-Ghana bezocht. In de voetsporen van dit reisgezelschap reist er opnieuw een Sevenums gezelschap naar Ghana; het voltallige bestuur van Stichting Vrienden van Christopher. De reizigers zullen hun motivatie voor de reis en de betrokkenheid bij onze Ghanese projecten toelichten. Hierbij het verhaal van Peter Nellen.

25 jaar geleden
1999 was ik een van de deelnemers van het eerste reisgezelschap naar Ghana. De reis die voortkwam uit de Werkgroep Sevenum en Ontwikkelingssamenwerking (WSO). Met mensen als Jan van den Broek, Riek Huys, Ine Knops, Gerrit Peters en bovenal Grad van Enckevort organiseerden we activiteiten om ons mondiale bewustzijn en dat van onze dorpsgenoten te vergroten. We leerden Christopher kennen toen hij met Pater Meddens uit Nunhem op uitnodiging van WSO in Sevenum was. “Iedereen die naar Ghana wil komen is welkom” zei Christopher.

Pikdonker
De eerste reis met Tudie, Ans, Els en Loes van der Beelen, Fried en Els Hoeymakers en Ron Janssen was een echt avontuur. Er was geen internet. Contact met Christopher had ik via fax-berichten naar Ghana. Er was nog geen internet of whatsapp. De urenlange busreis van Accra naar het arme noorden van Ghana liep flink vertraging op. Midden in de nacht arriveerden we in Bolgatanga, maar ik had geen idee of Christopher van de vertraging wist. Op het busstation waar we arriveerden was het pikdonker. Volgens Tudie zag het er zwart van de mensen. Het werd een onvergetelijke reis waarbij Christopher indruk maakte als bevlogen projectleider. Hij had meerdere boomplantgroepen in de verre regio. Zijn overtuiging was dat het planten van bomen de beste manier was om verwoestijning in de Sahelstreek tegen te gaan. Namens de Groengroep plantte Ron en Tudie er een boom. We hebben meerdere stukskes in ’t Klökske geschreven om ons enthousiasme te delen.

Start van de stichting
Na deze reis vond ik dat we iets moesten doen voor Christopher. Hij was ondernemend, bevlogen  en had draagvlak bij de mensen met wie hij als vrijwilliger werkte. We organiseerde met hulp van de WSO op een zondagmorgen een presentatie in de zaal bij Pietje Hezen. De zaal zat vol met meer dan 100 mensen. Na de presentatie startten we een steungroep. We noemden ons “Vrienden van Christopher”, bij gebrek aan een meer aansprekende naam.  Sindsdien is er heel veel gebeurd.

Aansluiten bij lokale initiatieven
In de voetsporen van dit eerste reisgezelschap zouden er nog zeker 15 grotere en kleinere reisgezelschappen volgen. Even zo vaak organiseerden de reizigers bij terugkomst presentaties om het verhaal te vertellen. Om het mondiale bewustzijn te vergroten. Om te laten zien dat mensen ter plekken veel kennis en kunde in huis hebben. Er is grote drive om te werken aan het verbeteren van de eigen omstandigheden. Door aan te sluiten bij lokale Ghanese initiatieven steun je hen op een bescheiden, maar effectieve manier. Wij hebben bij veel projecten deze rol kunnen pakken. Er zijn veel percelen met bomen aangeplant, we hebben scholen gesteund, voor putten gezorgd,  manden van vrouwengroepen verkocht enzovoort. Op onze site www.vriendenvanchristopher.nl staat een lijst van al die resultaten.

Werken vanuit bescheidenheid
We werken samen met de armste groepen uit de bevolking. Zij richten zich in het dagdagelijkse vaak op hun eigen Chiefs en ouderlingen en wij sluiten bij die tradities aan. En de lokale cultuur is machtig interessant. Bij binnenkomst in een dorp meldt je je bij de Chief en vraag je of je welkom bent. Dat heb ik van pater Meddens geleerd. Door te zorgen dat de Chief je kent heb je kans dat ook de Chief de mensen oproept om mee te doen met de projecten.  Ik heb al meerdere Chiefs mogen ontmoeten en het is indrukwekkend om te zien hoe serieus zij hun verantwoordelijkheid dragen. En hoe fraai en vol rituelen hun oogstfeesten of begrafenissen zijn. Ik ga nu voor de 11e keer naar Ghana en ik leer nog steeds van de lokale cultuur. Ik maak nu van dichtbij mee hoe Sadik met wie ik sinds de eerste reis bevriend raakte, zich voorbereid voor een functie als Chief. Na het overlijden van zijn vader is hij de meest kansrijke zoon om Chief te worden, als de tijd daar rijp voor is.

Vol programma
Tijdens deze reis hoop ik dat we langere termijn afspraken kunnen maken met de Kandiga Tree Planting Project. We werken 10 jaar samen en we willen een plan maken voor de komende 5 jaar zodat ook Wilde Ganzen blijft steunen. We zullen lesmaterialen verzamelen zodat de samenwerking met Yuverta College een impuls kan krijgen. We zullen het Stoekdroad-project evalueren en kijken of vervolg mogelijk is. En we zullen manden en andere producten inkopen die we verkopen op markten en lokale evenementen. Ook hoop ik de basisschool van Gambibgo te bezoeken waar met onze hulp een ICT-lokaal ingericht is. Kortom; we hebben en vol programma.

Uiteraard hoop ik de vele Ghanese vrienden en kennissen weer te zien, te horen hoe het met hen gaat. Bij te praten en een potje bier te drinken. Daarnaast hoop ik dat we als stichtingsbestuur door deze reis nieuwe impulsen krijgen en opnieuw gestimuleerd raken om het mooie werk van onze Ghanese projectpartners te kunnen voortzetten.

Peter luister naar Sadik op een katoenplantage.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.