In het reisgezelschap dat op 9 november Noorden van Ghana vertrok was ik de enige vrouw. En dat zorgt voor een speciale positie. Overal waar ik kwam wordt ik door Ghanese vrouwen met respect en enthousiasme ontvangen. Voor deze vrouwen ben ik een soort boegbeeld, een herkenning en dat geeft vertrouwen en verbinding. Ik voelde meteen verbondenheid met hen en dat is blijkbaar wederzijds.  De tweede reisdag ontmoette ik Betty, een energieke krachtige vrouw met een grote droom en enorm voorstellingsvermogen. Zij wil een veilige thuisbasis creëren voor vrouwen die, -voor wie om welke reden dan ook,- geen veilig thuis meer hebben. Haar kracht was ongelooflijk, haar bezieling aanstekelijk. Ze ontving ons met veel enthousiasme en ze vertelde ons vol vuur haar plannen. Het feit dat ik een vrouw ben zorgde dat er direct een klik was.

Vrouwen die bomen planten
Ik heb veel bewondering voor de krachtige vrouwen die zich dagelijks inzetten om de bomen van de projecten te planten, water te geven en te verzorgen. Naast de zorg voor het gezin, de werkzaamheden op het land en het verkopen van de eigen producten is het verzorgen van de bomen een extra activiteit. Zeker als ze daarbij ook het droge seizoen moeten overbruggen als er tekorten zijn aan werkelijk alles. Zij zijn overtuigd van de noodzaak van het planten van bomen, om de omgeving te vergroenen en leefbaar te houden. Mijn connectie met deze vrouwen maakt dat ik tijdens het dorpsfeest een prachtige traditionele jurk van hen ontving.

Faustina en vlechten
Al vele jaren steunen we het werk van SITRA, de vrouwen die manden vlechten en huidcrème maken van de shea-nut. Ik ben al jarenlang bevriend met Faustina, de leidster en oprichtster van SITRA. Zij is een ondernemende vrouw die zich als kunstschilder een weg uit de armoede worstelt. Ze leeft van haar schilderijen en muurschilderingen en neemt in de slipstream van haar creatieve vaardigheden 250 dorpsgenoten mee. Zij traint de vrouwen in het maken van manden en probeert deze te verhandelen. We hebben tijdens ons bezoek ook een ochtend mee mogen mandenvlechten. Ieder van ons onder begeleiding van een ervaren mandenvlechtster. Letterlijk samen-vlechten. Dat was een ervaring op zich; manden vlechten blijkt een echt ambacht en een tijdrovende klus te zijn. Het is Faustina’s droom om SITRA te laten groeien tot een centrum van traditionele kunst en handel, waardoor de 250 aangesloten vrouwen extra inkomsten krijgen. Zodat hun kinderen bijvoorbeeld naar school kunnen gaan. Haar bevlogenheid is elke keer aanstekelijk en hartverwarmend.

Heeft het zin?
Toen ik terug kwam kreeg ik de vraag: “Heeft het wel zin wat jullie doen?” Of “Is het geen druppel op een gloeiende plaat?” Dan is mijn antwoord: ”Iedere ontmoeting, iedere verbinding met mensen waar ter wereld ook, heeft zin. We zijn nu eenmaal een onderdeel van deze wereld. Zoals de Zuid-Afrikanen zeggen Umbuntu: Ik ben omdat wij zijn. Het is het geloof in een universeel gedeeld verbond dat de gehele mensheid verbindt.”

Ik ben dankbaar dat ik zoveel mooie krachtige Afrikaanse vrouwen mag ontmoeten en dat we elkaar stimuleren,  dat ons werk heel waardevol is voor onze eigen leefomgeving maar ook voor de wereld in het algemeen!