In november is het 25 jaar geleden dat het eerste reisgezelschap uit Sevenum de boomplantprojecten van Christopher Ampumporongo in Noord-Ghana bezocht. In de voetsporen van dit reisgezelschap reist er opnieuw een Sevenums gezelschap naar Ghana; het voltallige bestuur van Stichting Vrienden van Christopher. De reizigers zullen hun motivatie voor de reis en de betrokkenheid bij onze Ghanese projecten toelichten. Hierbij het verhaal van Piet Selen.

Weer naar Ghana….
In 2017 ben ik voor de eerste keer met een reisgezelschap van de Vrienden van Christopher naar Ghana gegaan. Ik had geen duidelijke wensen en ook geen duidelijk beeld wat ik kon verwachten. Meerdere keren werd me gevraagd wat ga je daar toch doen? Mij antwoord was dan meestal:  “dat zien we wel, gewoon kijken, ik laat het gewoon over me heen komen.” En zo gebeurde het ook.

Aangeraakt
Er werd een zeer druk programma afgewerkt. Projecten bezoeken, veel gastvrije en zeer vriendelijke mensen zien en spreken en ik hobbelde gewoon mee. Gevolg was wel dat ik zoveel indrukken op had gedaan dat ik na thuiskomst een week nodig had om alles een plekje te geven. Maar ik was ook “aangeraakt” de reis had ook iets in mij los gemaakt. En het begon te kriebelen.

Boer Emanuel
Tijdens het bezoek van een van de projecten werden we rondgeleid door Emanuel. Een kleine boer die trots liet zien hoe hij in zijn eigen levensonderhoud probeerde te voorzien. Maar hij vertelde ook dat het altijd een gevecht was om al het loslopende vee uit de gewassen te houden en dat het plan was een gezamenlijk perceel van meerdere hectares met harmonicagaas af te rasteren. Ik vroeg hem waarom doen jullie dat niet met “stoekdraod”, een elektrische afrastering. Dit bleek volledig onbekend maar ik zag er toch wel mogelijkheden voor.

Sparen voor Stoekdraod
Bij mijn pensionering had ik als goede doel gekozen voor een “stoekdraod” project in Ghana. Dat werd het begin van een langer traject van meerdere haalbaarheidsonderzoeken, het opstellen van een goed projectplan en het zoeken naar financiering. Maar het is uiteindelijk gelukt met de steun van meerdere fondsen en vooral ook de Wilde Ganzen en Erik Bos als dealer van Horizont en collega stichting Pompen is Leven. Inmiddels zijn er drie pilotprojecten afgerond. Projecten waarbij enerzijds een groep jongeren werd getraind om zelf de benodigde spullen te maken, hoe e.e.a. aan te leggen. En anderzijds werd ook aan boeren uitgelegd hoe “stoekdraod” werkt.  Alle drie de pilots werden succesvol en tot tevredenheid afgerond en nu staan we hopelijk op de drempel van een langzame introductie van deze vorm van afrastering in Noord Ghana. Hiermee draagt het project er aan bij dat met name jongeren door de producten zelf te maken en te installeren beter een eigen toekomst op kunnen bouwen. Voor de boeren het grote voordeel dat hun gewassen veel beter beschermd worden tegen het loslopende vee.

Groeiende band
De band met de Vrienden van Christopher is door deze samenwerking in de afgelopen jaren gegroeid. Meerdere keren mochten gasten uit Ghana in de afgelopen jaren bij ons op ’t Rouweelse veld logeren en sinds een paar jaar ben ik ook bestuurslid geworden. Als me nu gevraagd wordt wat ga je daar doen, is nu mijn antwoord “ Oude vrienden opzoeken, samen met de partners aldaar projecten bezoeken en de voortgangen ervan bespreken.  Zoals diverse boomplantprojecten om de verwoestijning tegen te gaan en extra inkomsten te vergaren. De vrouwen van SITRA uit Sirigu waarvoor we o.a. de zelf gevlochten manden verkopen om ook hun en hun kinderen een beter bestaan te kunnen geven. Maar bovenal ben ik benieuwd hoe de “stoekdroad” projecten er uit zien  en hoe we deze samen verder kunnen introduceren.

Meer weten over de activiteiten, de projecten zoals b.v. het stoekdroadproject van de Vrienden van Christopher , zie ook  www.vriendenvanchristopher.nl en wordt vervolgd na de reis.

Op de foto: Piet in gesprek met boer Emanuel.

In november is het 25 jaar geleden dat het eerste reisgezelschap uit Sevenum de boomplantprojecten van Christopher Ampumporongo in Noord-Ghana bezocht. In de voetsporen van dit reisgezelschap reist er opnieuw een Sevenums gezelschap naar Ghana; het voltallige bestuur van Stichting Vrienden van Christopher. De reizigers zullen hun motivatie voor de reis en de betrokkenheid bij onze Ghanese projecten toelichten. Hierbij het verhaal van Ilse Milot.

Verliefd
Jarenlang heb ik al een grote voorkeur voor het continent Afrika. Ik heb dit nooit goed kunnen duiden maar het was een bepaalde drang die ik niet kon weerstaan. In 2006 heb ik een mooie reis gemaakt naar Kenia-Tanzania en toen ben ik verliefd geworden op het continent, haar cultuur, haar mensen en dieren. Toen mij 12 jaar geleden gevraagd werd of ik zin had om mee te gaan met een reis naar Ghana, was ik direct enthousiast.

Boem!!!!
Dat was voor mij mijn eerste kennismaking met Ghana. Ik ging met een klein gezelschap op reis van Accra naar het Noorden van Ghana. Het was een lange en indrukwekkende busreis. Tijdens deze reis bezocht ik enkele mooie projecten van de Stichting Vrienden van Christopher. BOEM!!!!! “”Le coup de foudre”, zoals de Fransen zeggen, “Liefde op het eerste gezicht”. Wat een avontuur, wat een bijzondere krachtige lieve mensen, en wat een prachtige natuur,  ik had het gevoel of ik in de film ‘Out of Afrika” was beland.

Krachtige vrouwen
Ik vond altijd dat ik actief moest zijn in de wereld en niet alleen maar geld doneren om wellicht mijn knagend gevoel te sussen. Ik ontmoette toen Faustina Ayambire, een energieke vrouw met dromen en visioenen. Ze wilde heel graag naar de Kunstacademie in Accra. Met haar kennis en kunde wilde ze de vrouwen in Sirigu inspireren en begeleiden om hun krachten te bundelen en samen te gaan werken, en zodoende samen middelen van bestaan te ontwikkelen. Dit is haar gelukt. Mede door onze samenwerking en ondersteuning. Om deze krachtige vrouwen verder te kunnen ondersteunen, heb ik mij destijds als bestuurslid aangesloten bij de Stichting Vrienden van Christopher.

Eervol
De stichting had verschillende projecten in het Noorden van Ghana, waaronder ook boomplantprojecten. Het voelt voor mij een eer om te werken met 4 andere bestuursleden om de mensen in het Noorden van Ghana te helpen in duurzame projecten die de aarde wat groener maken en leefbaarder, zodat de Sahara wordt teruggedrongen en de mensen daar middelen krijgen voor een beter bestaan.

Uitwisseling
Als mensen mij vragen: “Heeft dat wel nut, wat je doet? Of een andere vraag is het niet zinloos wat je doet? Mijn antwoord is steevast: Het is een uitwisseling van ervaringen het opsnuiven van cultuur en andere gebruiken, het leren van elkaar. Door met elkaar samen te werken, kennis en cultuur uit te wisselen, kunnen we elkaar beter leren kennen en begrijpen. Kortom we brengen een beetje en krijgen heel veel terug.

In november is het 25 jaar geleden dat het eerste reisgezelschap uit Sevenum de boomplantprojecten van Christopher Ampumporongo in Noord-Ghana bezocht. In de voetsporen van dit reisgezelschap reist er opnieuw een Sevenums gezelschap naar Ghana; het voltallige bestuur van Stichting Vrienden van Christopher. De reizigers zullen hun motivatie voor de reis en de betrokkenheid bij onze Ghanese projecten toelichten. Hierbij het verhaal van Jan Wijnen.

Een reis naar hoop: Mijn Ervaringen in Noord-Ghana
In 2005 maakte ik mijn eerste reis naar Ghana, en nu ga ik voor de zesde keer naar dit prachtige land. Mijn hart ligt vooral in het noorden, waar de Sahel de grenzen van hoop en uitdagingen verkent. Het is een regio die worstelt met de gevolgen van klimaatverandering, maar waar ik ook de kracht en veerkracht van de mensen heb leren kennen.

Bomen planten
Bij mijn eerste bezoek kwam ik aan in Kandiga, een dorp dat hard getroffen was door droogte. De lucht was warm en de aarde droog, maar de mensen waren vriendelijk en gastvrij. We bezochten een boomplantproject dat ondersteunt werd door Vrienden van Christopher en zich richtte op het herstellen van de ecosystemen in de regio. De lokale bevolking was vastbesloten om de natuur terug te brengen. Ze lieten ons zien hoe ze jonge boompjes planten, hoopvol dat deze bomen niet alleen hun omgeving zouden verbeteren, maar ook hun toekomst. Het was ontroerend om te zien hoe deze simpele handelingen zo’n diepere betekenis hadden: de bomen zouden niet alleen schaduw en zuurstof bieden, maar ook voedsel en inkomen. Ook in Balungu hebben we diverse boomplantprojecten gesteund. Het dorp heeft dit nu zelf opgepakt.

Prachtige manden
Een ander project dat me bijbleef was in Sirigu, waar vrouwen manden vlechten. Deze vrouwen waren niet alleen kunstenaressen, maar ook ondernemers. Hun manden, met prachtige patronen en kleuren, werden op lokale markten verkocht, wat hen een fatsoenlijk inkomen zou moeten  opleveren. Het was indrukwekkend om te zien hoe ze elkaar steunden en hun ambacht verder ontwikkelden. Door het kopen van hun manden en hier in de regio verkopen hielpen wij niet alleen hun inkomen, maar ook hun zelfvertrouwen en onafhankelijkheid. Hun lach en trots waren aanstekelijk en lieten me beseffen hoe belangrijk het is om lokale initiatieven te ondersteunen.

Voedsel voor kinderen
In Yebongo werd een schoolvoedselproject uitgevoerd dat gericht was op het verbeteren van de gezondheid en het onderwijs van kinderen. Tijdens mijn bezoek zagen we kinderen genieten van een voedzame maaltijd. De glimlachen op hun gezichten vertelden meer dan duizend woorden. Dit project bood niet alleen voeding, maar motiveerde kinderen ook om naar school te gaan. Onderwijs is een krachtige tool, en ik zag de directe impact die dit project had op de gemeenschap. Inmiddels draait dit op eigen kracht.

Uitdaging
Toch is de realiteit in Noord-Ghana ook uitdagend. De klimaatverandering zorgt voor onvoorspelbare weersomstandigheden, wat leidt tot watergebrek en armoede. De jongeren in de dorpen hebben vaak weinig toekomstperspectief. Dit maakt de initiatieven die we ondersteunen nog urgenter. Tijdens mijn bezoeken had ik gesprekken met bewoners over hun dromen en angsten. Hun verhalen maakten me bewust van de strijd die ze dagelijks voeren, maar ook van hun onverzettelijkheid en hoop op een betere toekomst.

Vechten voor verandering
Elke keer als ik terugkom naar Ghana, word ik herinnerd aan de schoonheid van de mensen en hun cultuur, maar ook aan de hardheid van hun leven. De projecten die ik heb bezocht, zoals het boomplantproject en het voedselproject, geven niet alleen hoop, maar zijn ook voorbeelden van wat er mogelijk is als mensen samenkomen om voor verandering te vechten.

Mijn hart ligt bij deze gemeenschap. Mijn bezoeken zijn meer dan alleen reizen; ze zijn een manier om bij te dragen aan een betere toekomst. Ghana heeft me geleerd dat zelfs in de meest uitdagende omstandigheden hoop kan bloeien, net zoals de jonge boompjes die we samen hebben geplant.

Op de foto: Jan in gesprek met de Chief van Kandiga

In november is het 25 jaar geleden dat het eerste reisgezelschap uit Sevenum de boomplantprojecten van Christopher Ampumporongo in Noord-Ghana bezocht. In de voetsporen van dit reisgezelschap reist er opnieuw een Sevenums gezelschap naar Ghana; het voltallige bestuur van Stichting Vrienden van Christopher. De reizigers zullen hun motivatie voor de reis en de betrokkenheid bij onze Ghanese projecten toelichten. Hierbij het verhaal van Emiel Jakobs.

Voor het eerst naar Ghana
Mijn kennismaking met Ghana was in 2015 toen ik voor mijn werk, met mijn opleidingsbudget een “business case” mocht opzetten voor een lokale NGO (ontwikkelingsorganisatie) in Ghana.
Voordat mijn reis begon, ben ik informatie gaan zoeken. Al snel kwam ik hierbij in aanraking met de stichting “de vrienden van Christopher”. De regio waar ik naartoe ging was exact dezelfde regio alwaar deze stichting zijn projecten had. Toeval? Na het inwinnen van de nodige informatie en gewapend met goeie tips en adviezen ben ik toen aan mijn reis begonnen.

Verrassingen
Aangekomen in Ghana maakte ik kennis met de mensen van de NGO waarvoor ik werkte. Ik werd rondgeleid, zag mijn werkplek en was uiteraard nieuwsgierig wie me zou komen ophalen en waar ik zou slapen. Dat was een verrassing. De slaapplek en mijn gastgezin was maar liefst 11 km van het werk. Het vervoer was niet geregeld, dus snel genoeg kwam er een fiets. Gelukkig volgde snel daarna een motor voor mij.

Gastgezin
Een van de bestuursleden van de NGO had zich aangeboden om als gastgezin te fungeren. Bij aankomst bij mijn gastgezin werd ik verwelkomt door een jongen en meisje (resp. 8 en 10 jaar oud) die alleen thuis waren. Hun ouders waren op het werk maar ze zouden zo meteen wel thuis komen. Ze lieten me alvast het huis lieten zien en noemde me meteen “onkel” (oom). Hier zou ik 3 weken verblijven, op de grond slapen, met de handen eten en me scheren in de spiegel van de motor. Achteraf een geweldig unieke ervaring in een warm land. Warm vanwege de temperatuur maar zeker ook warm vanwege de hartelijke lokale bevolking.
De 3 weken vlogen voorbij en het onvermijdelijke emotionele afscheid kwam eraan. De kinderen van het gastgezin hadden zich enorm aan mij gehecht en dit was wederzijds. Beloftes om een keer terug te komen werden al snel gemaakt.

Bestuurslid
Na mijn terugkeer in Nederland heb ik direct verslag uitgebracht bij de Vrienden van Christopher. Enkele maanden later heb ik toen een verzoek ingediend om me te mogen aansluiten bij deze club. Sindsdien heeft Ghana mij niet meer losgelaten. Ik heb in 2019 samen met de voorzitter de regio wederom bezocht. We hebben de projecten van onze stichting bezocht. En het was een warm weerzien met mijn gastgezin. Als kers op de taart waren we te gast bij een groot feest omdat de vrouw des huizes 50 jaar werd.

Dit wordt mijn 2^e reis als bestuurslid van Vrienden van Christopher naar Ghana en ik heb ik erg veel zin in. Vanwege het mooie werk van de stichting, maar ook vanwege mijn Ghanese familie.

Op de foto: Emiel aan de pito (lokaal Ghanees bier)

Vandaag hadden we (Piet Selen en Peter Nellen van het bestuur van stg. Vrienden van Christopher een interessante ontmoeting in Rotterdam. In de eerste 2 weken van juli is Yussif Abdul-Rahaman, executive Director van Pumping is Life in Nederland voor een cursus bij de Erasmus universiteit. Yussif is als uitvoerend projectleider betrokken bij de 2 Stoekdroad-projecten van Vrienden van Christopher. Dit was voor ons een ideale gelegenheid om een mondeling verslag van de projecten te krijgen en vooruit te blikken naar de toekomst.

In aanloop naar het einde van het schooljaar hebben de leerlingen van klas 2 van het Yuverta-college in Horst weer allerlei acties gevoerd. Opbrengst was bestemd voor het groener maken van Ghana, het werk waar stg. Vrienden van Christopher zich al jaren voor inzet. De leerlingen mochten zelf bedenken op welke manier ze zich voor het goede doel wilde inzetten. Zo ontstonden er vele initiatieven; van het bakken en verkopen van cupcakes, het frituren en verkopen van frikandellen tot het opzetten van een eenmalige doneer-actie op internet. Al deze activiteiten hebben geleid tot een mooie opbrengst van € 405,-. Op de foto neemt Piet Selen van de stichting een check in ontvangst uit handen van de leerlingen Lynn, Milou en Eliana die het meeste geld ophaalden.

Door middel van allerlei creatieve manieren hebben de leerlingen van Yuverta Horst geld opgehaald voor de stichting Vrienden van Christopher.

Deze stichting ondersteunt lokale initiatieven tot plattelandsontwikkeling in Noord-Ghana, zoals de projecten tegen de verwoestijning. Met het opgehaalde geld zijn er in Ghana 35 bomen geplant!

(bron: HorstOnline)

Om het contact met onze projecten in Ghana te onderhouden is er niets mooier dan er zelf naar toe gaan. Maar als dat niet kan dan moet je creatief zijn.

Sinds vorig jaar is er in de regio Noord-Ghana een toegenomen dreiging van geweld. Jongeren met weinig toekomstperspectief worden baldadig en zijn gevoelig voor de invloeden van Moslimterroristen. Daarom geeft het Ministerie van Buitenslandse zaken er “code oranje” voor het gebied waar wij onze projecten hebben in Noord-Ghana. (zie afbeelding). Dat betekent; niet veilig om te bezoeken. Gelukkig horen we van onze projectpartners niet zo veel over deze dreigingen en hebben ze er tot op heden weinig last van. Maar het zorgt er wel voor dat er geen toeristen en andere reizigers in het gebied komen. En dat wij niet naar Ghana kunnen. Gelukkig hebben we whatsapp en kennen ze dat in Ghana ook.

Vanochtend waren we dus toch even in Ghana. Met hulp van Sadik bezochten we 2 boomgaarden van KATPA die er mooi bijlagen. We spraken met meerdere vrouwen en mannen die de boomgaarden aanplantten en onderhouden. En we bezochten het vrouwenproject SITRA, bekend van de Bolga-manden. Het is fijn om het enthousiasme van de projectdeelnemers te horen en de resultaten op afstand te zien. Hopelijk wordt het binnenkort wat rustiger in de regio zodat reizen weer veilig kan. Want er gaat niets boven fysiek aanwezig zijn….

Afgelopen week was er feest in het dorp Gambibgo. Een lang gekoesterde wens van de ouderraad van de middelbare school ging in vervulling met de opening van een computerlokaal. Het lokaal kwam tot stand door een klein beetje hulp van St. Vrienden van Christopher.

Bevlogen ouderraad
Al in 2015 kregen wij het verzoek om steun te bieden bij het tot stand komen van een computerlokaal in Gambibgo. De ouderraad van de school had geld verzameld maar dit was bij lange na niet voldoende om het gebouw en de bijbehorende inrichting te realiseren. We werden geraakt door de bevlogenheid en de vasthoudendheid van de ouderraad. We besloten om een donatie te doen voor de aanschaf van de eerste computer zodra het computerlokaal gereed was. Dat liet echter lang op zich wachten. Tijdens een reis in 2019 besloten we de donatie te doen, ondanks dat het computerlokaal nog steeds niet klaar was. Onze belangrijkste bijdrage kwam later.

Netwerkdag voor stichtingen
In 2021 waren we op een netwerkdag van stichtingen als de onze, die actief zijn in Ghana. Daar troffen we de leden van Mancina Foundation die zich toeleggen op ICT-onderwijs in Ghana. Zij raakten geïnteresseerd in ons verhaal over de bevlogen ouderraad in Gambibgo en stuurden hun contactpersoon in Ghana naar het Noord-Ghanese dorp. Ook zij werden geraakt door de bevlogenheid en besloten dat de school in Gambibgo hun eerste project in Noord-Ghana zou worden. Aanvankelijk ging het verzoek aan Mancina Foudation over de aanleg van een netwerk en de aanschaf van PC’s. 2,5 jaar later kunnen we concluderen dat Mancina Foundation ook flink heeft bijgedragen aan de inrichting van het lokaal.

Op de foto zitten de leerlingen ietwat onwennig achter de beeldschermen. Ze kennen het toetsenbord en de muis allen uit de lesboeken, maar nu gaan ze er echt mee werken. Er zal een wereld aan mogelijkheden voor hen opengaan. Het computer-lokaal is het eerste in de verre omtrek en het zal ook door leerlingen uit andere scholen benut worden. Tevens zullen er onderwijzers uit de regio trainingen kunnen volgen.

Officiële opening
Op vrijdag 13 oktober 2023 was de officiële opening van het computer lokaal, ofwel het ICT-lab, zoals zij het noemen. De opening ging gepaard met het nodige ceremonieel en de nodige bobo’s. De lokale pers legde dit vast in een uitvoerig artikel; https://apexnewsgh.com/gambibgo-ict-lab-center-inaugurated/

Ondersteunt u ook liefst goede doelen die echt impact maken? Doelen die een langere looptijd hebben en meerjarig steun nodig hebben? Zoals onze projecten in Ghana?
Zo ja, overweeg dan om dit als periodieke gift te doen. Hierdoor is de gift zonder drempel geheel aftrekbaar van je inkomstenbelasting. De voorwaarden zijn o.a. dat je dit minimaal 5 jaar aaneengesloten doet én dit vastlegt in een overeenkomst. Tot voor enkele jaren moest dit laatste via de notaris, maar dit hoeft niet meer.

Onze projecten zijn projecten met grote impact op langere termijn; we zijn niet van korte projectjes. Onze ervaringen in Ghana vanaf 1999 gecombineerd met onze langdurige relaties met onze projectpartners in Ghana en Nederland leerde ons dat het plaatsen van een gebouw of het slaan van een put vaak slechts het begin is van goede hulp, niet het sluitstuk. Zeker als je impact wilt maken voor langere termijn. Het beste voorbeeld daarvan is de ondersteuning die we geven bij boomplantprojecten. Met 1 voedselbos maak je geen duurzame impact en profiteren er maar weinig mensen. Daarom hebben we ons meerjarig (vanaf 2015) verbonden aan KATPA, de vrouwelijke boomplanters uit het dorp Kandiga.

Maar onze hulp is niet oneindig. We werken nu samen aan een exit-strategie. Een plan waarbij voortgang van het project gewaarborgd wordt en wij, de Westerse donors, ons geleidelijk terugtrekken. Deze exiti-strategie bestaat uit meerdere stappen waaronder scholing van de projectleiding, het ontwikkelen van een verdienmodel en een afbouwplaning. Afgesproken is dat we de hulp in de komende 5 jaar, van 2024 tot 2029 afbouwen.

Als u de komende 5 jaar bijdraagt aan de exit-strategie van Stichting Vrienden van Christopher, dan is uw gif geheel aftrekbaar van de belasting.

Voor meer informatie; https://www.belastingdienst.nl/wps/wcm/connect/nl/aftrek-en-kortingen/content/verschil-periodieke-giften-gewone-giften?fbclid=IwAR1clTMpqcNgms7bSwITwvLJdTdnAsYCrKmElem-kUJkWyiudtRyIPkGs0c