We kijken terug op een geslaagde presentatie. Op zondagmiddag 29 december 2024 stroomde de Torrekoel lekker vol met een 75-tal belangstellenden. Zij genoten van een veelzijdige presentatie waarbij de 5 reizigers, ieder op eigen wijze, zijn of haar band met Ghana en de projecten van Vrienden van Christopher in beeld bracht. Daarbij werd telklens benadrukt hoe belangrijk het is om samen te werken en partners te zoeken, zowel hier als in Ghana. Tijdens de presentatie werd dat “samen vlechten” genoemd,naar voorbeeld van hoe Ghanese vrouwen samenwerken bij het vlechten van hun manden.

De presentatie is de aanloop naar het jubileum-jaar van de stichting; het is 25 jaar geleden dat de eerst financiële steun werd geboden na een indrukwekkende reis van het eerste reisgezelschap in 1999. Hierna zouden nog vele reizen en vele projecten volgen die op steun vanuit Sevenum konden rekenen. Op het einde van de presentatie werd opgeroepen om “samen te vlechten” om op een mooie manier stil te staan bij het jubileum van de stichting.

Ideëen voor jubileum-activiteiten zijn welkom via onze site of via een rechtstreeks contact met een van de reizigers; Ilse Milot (Venlo), Emiel Jakobs, Jan Wijnen, Peter Nellen (Sevenum) of Piet Selen (Kronenberg).

Op zondag 29 december 2024 houdt Stichting Vrienden van Christopher een presentatie van hun recente reis naar Noord- Ghana. Het thema van de presentatie is SAMEN VLECHTEN. Dat staat symbool voor het samen vlechten van manden, zoals de vrouwen in Noord-Ghana dat doen. Maar het staat ook symbool voor intensief samenwerken met Ghanese en Nederlandse projectpartners en het verbinden van mensen en kwaliteiten.

De reizigers Ilse Milot (Venlo), Emiel Jakobs, Jan Wijnen, Peter Nellen (Sevenum) en Piet Selen (Kronenberg) gingen in november naar Noord-Ghana om de projecten van de stichting te bezoeken. Daar werden de ervaren reizigers ondergedompeld in de lokale cultuur en de uitdagingen van de projecten die al bijna 25 jaar door de stichting worden gesteund. Het gaat daarbij om boomplantprojecten, vrouwengroepen en scholen. Tijdens de presentatie staan het samenwerken met projectpartners, de Ghanese cultuur en de avonturen van de 5 reizigers centraal.

Bij de presentatie is iedereen welkom. Ze vindt plaats op zondag 29 december 2024 van 13.30 uur tot 15.30 uur in de Torrekoel, Meerweg 11 in Kronenberg. De entree is gratis en bij binnenkomst is er een gratis kop koffie!

In het reisgezelschap dat op 9 november Noorden van Ghana vertrok was ik de enige vrouw. En dat zorgt voor een speciale positie. Overal waar ik kwam wordt ik door Ghanese vrouwen met respect en enthousiasme ontvangen. Voor deze vrouwen ben ik een soort boegbeeld, een herkenning en dat geeft vertrouwen en verbinding. Ik voelde meteen verbondenheid met hen en dat is blijkbaar wederzijds.  De tweede reisdag ontmoette ik Betty, een energieke krachtige vrouw met een grote droom en enorm voorstellingsvermogen. Zij wil een veilige thuisbasis creëren voor vrouwen die, -voor wie om welke reden dan ook,- geen veilig thuis meer hebben. Haar kracht was ongelooflijk, haar bezieling aanstekelijk. Ze ontving ons met veel enthousiasme en ze vertelde ons vol vuur haar plannen. Het feit dat ik een vrouw ben zorgde dat er direct een klik was.

Vrouwen die bomen planten
Ik heb veel bewondering voor de krachtige vrouwen die zich dagelijks inzetten om de bomen van de projecten te planten, water te geven en te verzorgen. Naast de zorg voor het gezin, de werkzaamheden op het land en het verkopen van de eigen producten is het verzorgen van de bomen een extra activiteit. Zeker als ze daarbij ook het droge seizoen moeten overbruggen als er tekorten zijn aan werkelijk alles. Zij zijn overtuigd van de noodzaak van het planten van bomen, om de omgeving te vergroenen en leefbaar te houden. Mijn connectie met deze vrouwen maakt dat ik tijdens het dorpsfeest een prachtige traditionele jurk van hen ontving.

Faustina en vlechten
Al vele jaren steunen we het werk van SITRA, de vrouwen die manden vlechten en huidcrème maken van de shea-nut. Ik ben al jarenlang bevriend met Faustina, de leidster en oprichtster van SITRA. Zij is een ondernemende vrouw die zich als kunstschilder een weg uit de armoede worstelt. Ze leeft van haar schilderijen en muurschilderingen en neemt in de slipstream van haar creatieve vaardigheden 250 dorpsgenoten mee. Zij traint de vrouwen in het maken van manden en probeert deze te verhandelen. We hebben tijdens ons bezoek ook een ochtend mee mogen mandenvlechten. Ieder van ons onder begeleiding van een ervaren mandenvlechtster. Letterlijk samen-vlechten. Dat was een ervaring op zich; manden vlechten blijkt een echt ambacht en een tijdrovende klus te zijn. Het is Faustina’s droom om SITRA te laten groeien tot een centrum van traditionele kunst en handel, waardoor de 250 aangesloten vrouwen extra inkomsten krijgen. Zodat hun kinderen bijvoorbeeld naar school kunnen gaan. Haar bevlogenheid is elke keer aanstekelijk en hartverwarmend.

Heeft het zin?
Toen ik terug kwam kreeg ik de vraag: “Heeft het wel zin wat jullie doen?” Of “Is het geen druppel op een gloeiende plaat?” Dan is mijn antwoord: ”Iedere ontmoeting, iedere verbinding met mensen waar ter wereld ook, heeft zin. We zijn nu eenmaal een onderdeel van deze wereld. Zoals de Zuid-Afrikanen zeggen Umbuntu: Ik ben omdat wij zijn. Het is het geloof in een universeel gedeeld verbond dat de gehele mensheid verbindt.”

Ik ben dankbaar dat ik zoveel mooie krachtige Afrikaanse vrouwen mag ontmoeten en dat we elkaar stimuleren,  dat ons werk heel waardevol is voor onze eigen leefomgeving maar ook voor de wereld in het algemeen!

Terug thuis in Nederland; eerst maar weer eens wennen aan het temperatuur verschil (40 graden) en de gejaagdheid van het dagelijkse leven hier. Het was een rollercoaster van opgedane indrukken, onverwachte ontmoetingen, afstanden overbruggen en bijschakelen van planningen. Maar uiteindelijk werd het een zeer geslaagd derde bezoek aan Ghana. Het verschil tussen mijn eerste reis in 2015 en mijn tweede bezoek in 2019 was immens groot. Deze derde reis was met het voltallig bestuur van Vrienden van Christopher en het was de eerste reis in vijf jaar. Dus er was veel te doen.

Spannend
Een week voorafgaand aan onze reis was er een dodelijk schietincident in Ghana op de route die wij zouden moeten afleggen. Het schietincident was onderdeel van een langslepende stammenstrijd in een naburig gewest. Daardoor was het tot enkele dagen voorafgaand nog onduidelijk of we wel zouden kunnen gaan. Totdat het signaal van de lokale autoriteiten kwam dat de rust was wedergekeerd. Op zaterdag 9 november vertrokken we als gepland naar Ghana. Beetje spannend was het allemaal wel. Hoe goed we het ook allemaal vooraf geregeld hadden en ik ervaringen had uit mijn 2 vorige reizen; je weet dat er op zo’n reis in Afrika van alles kan gebeuren. Maar gelukkig is dit allemaal goed verlopen. Ook de route langs de plek van het dodelijk schietincident verliep probleemloos, waarna we opgelucht onze eindbestemming in Bolgatanga bereikten. De spanning die er was veranderde in rust… hoewel, of we dat rust moeten noemen? We hadden een hele volle agenda omdat we al onze projecten wilden bezoeken. Tel daarbij op dat ik ook nog wat tijd wilde doorbrengen met mijn Ghanese familie, het gezin waar ik in 2015 3 weken te gast was. Daarmee werd het zeer vol programma.

Gelatenheid
Mijn reizen naar Ghana hebben me geleerd dat je zo’n reis met een bepaalde gelatenheid moet ondergaan, want op veel dingen heb je geen invloed. Hierdoor werd alles wat er tijdens de reis gebeurde niet stressvol. Ghanezen nemen de tijd zoals het komt en laten zich niet jagen. De mensen zijn en blijven vriendelijk en warm. Met alle geduld en met perfecte begeleidingen door onze gastheer Sadik en een ervaren chauffeur die dag en nacht voor ons klaarstonden hebben we al onze projecten  in Gambibgo, Kandiga en Sirigu bezocht. Meer dan dat zelfs. Ik heb met mijn Ghanese familie 2 halve dagdelen en een hele zaterdag leuke dingen kunnen doen. Op onze laatste dag in Bolgatanga hebben we met ons voltallige reisgezelschap bij mijn Ghanese familie gegeten.
Ik kijk terug op 10 zeer geslaagde dagen Ghana.

Zoals voor de reis al aangegeven mocht ik voor de tweede keer mee met de Vrienden van Christopher naar Ghana. Na mijn eerste ervaringen in 2017, was ik een paar weken hoteldebotel van alle ervaringen en indrukken.  Nu, de tweede keer was dit echt anders, je zou kunnen zeggen “de verwondering voorbij”. Ik wist veel beter wat ik kon verwachten, de aanpassing, het je overgeven aan de Afrikaanse manier van leven was veel gemakkelijker, “go with te he flow”.
De reis betekende ook een weerzien met de plekken en vooral de mensen die ik de eerste keer had mogen ontmoeten en leren kennen. We werden overal enthousiast en warm ontvangen en het voelde meteen weer vertrouwd. De zeven jaren sinds de vorige reis werden in enkele minuten overbrugt, een bijzondere ervaring.

Warmte
Maar niet alleen de ontvangsten waren warm, ook de temperaturen waren hoog, veel hoger dan normaal in deze tijd van het jaar, nu in november zo’n 36 tot 38 graden . Of we nu spraken met een groep boeren, de burgmeester van Bolgatanga of de directeur van  Northlite Limited, de derde grote leverancier van zonnepanelen in Noord Ghana. Iedereen benoemde deze ook voor hen hoge temperaturen met als voornaamste oorzaak, de klimaatverandering. Zo waren in de afgelopen zomer(s) in de hete periode de temperaturen door gestegen tot tegen de 50 graden.
Dat dit op alle fronten grote gevolgen heeft moge ook duidelijk zijn. De temperaturen stijgen, er valt minder en in kortere periodes regen. Door de toenemende droogte wordt water een steeds schaarser goed voor mens, dier en voedselproductie. De ook mede hierdoor steeds verder oprukkende verwoestijning is een ander gevolg. Is het dan alleen maar kommer en kwel? Absoluut niet, wat we vooral gezien hebben is dat men de strijd aangaat voor een leefbare toekomst. De mensen zijn creatief en zoeken oplossingen die bij hun passen.
 
Verrassing
Gewend aan de grootschalige en intensive manier van landbouw hier in onze omgeving was een bezoek aan  de Anamboyine farm een grote verassing.
Een in mijn ‘westerse” ogen nog steeds erg kleinschalig gemengd bedrijfje maar met een groot scala aan gekweekte producten en dieren, van kippen, parelhoenders tot geiten. Met een trotse eigenaar die ons zeer enthousiast rondleidde en prima in z’n eigen onderhoud kon voorzien en ook nog verder wilde uitbreiden. Zijn manier van werken diende dan ook als voorbeeld voor andere boeren.
Een ander mooi voorbeeld vond ik het onlangs ingerichte trainingscentrum dat gebruikt wordt om aan boeren in Gambibgo en daarbuiten te laten zien dat met een gemengd landbouwbedrijf(je) goede inkomsten zijn te behalen. Positieve voorbeelden van kleinschalige landbouwinnovatie op z’n Ghanees.

Nieuwe technieken
Op andere terreinen maakt men ook gebruik van nieuwere  technieken en worden slimme combinaties gemaakt. Water is zoals al eerder gezegd cruciaal. Daar waar het nu vaak nog met een handpomp opgepompt moet worden en soms over grote afstanden getransporteerd vind men oplossingen door gebruik te maken van zonne-energie. Zon is er volop en het is mogelijk overal, ook op het platteland, kleine zelfstandige systemen te realiseren waarmee  mbv zonne-energie, een waterput kan worden geslagen, water elektrisch opgepompt kan worden en ook andere apparatuur aangedreven kan worden.
Als Vrienden van Christopher ondersteunen wij kleinschalige plattelandsprojecten en door in gesprek te gaan met de mensen in Ghana, de problemen zelf te zien en deels te ervaren zijn we in staat samen met hen passende oplossingen te vinden. Je kent de mensen, hebt de situaties gezien, de lijnen zijn kort en we slaan de handen in elkaar.

Benieuwd naar meer reiservaringen of wat we als Vrienden van Christopher samen met iedereen die ons wil ondersteunen proberen te betekenen, kom dan 29 december a.s. naar de Torrekoel in Kronenberg.

Op de foto het trainingscentrum in Gambibgo:
Rechts (overdekt) worden parelhoenders en kippen gehouden en in een ander deel worden de geiten s nachts ondergebracht die overdag vrij rondlopen. Het bovenste gedeelte, zonder dak voor de opkweek van bomen. Links moet t.z.t. de veehouderij komen. In het midden tussen de bomen worden groenten zoals, paprika en tomaten geteeld.
Watervoorziening, met een polytank op hoogte (linksboven op de foto). Deze tank wordt gevuld met hulp van een gemotoriseerde waterpomp.

Piet Selen

Een reis naar hoop: Mijn ervaringen in Noord-Ghana. Zo begon ik mijn verhaal enkele weken geleden. Inmiddels weer thuis en veel ervaringen rijker.

Gemeenschappen
Na een week in Ghana te hebben doorgebracht, kan ik niet anders dan terugdenken aan de hartverwarmende ontmoetingen en de indrukwekkende verhalen die we hebben gehoord. De reis bracht ons naar verschillende dorpen en gemeenschappen die we ondersteunen, zoals Gambibgo, Kandiga en Sirigu. Hier, in het noorden van Ghana, is het leven niet altijd makkelijk. De wegen zijn slecht, de hitte is intens door de gevolgen van klimaatverandering, en de Harmattan-wind blaast elke dag zand uit de Sahara over het landschap. Toch, te midden van de uitdagingen, bloeien de gemeenschappen op door hun vastberadenheid en het effect van de projecten die we ondersteunen.

Duurzame initiatieven
Het weerzien met de mensen rond de projecten was weer een ontroerende ervaring. Deze gemeenschappen zijn het levende bewijs van wat duurzame initiatieven kunnen bereiken. De boompjes die in 2019 zijn aangeplant, zijn nu grote bomen die schaduw bieden voor de vrouwen die werken onder de bomen en op het land. Het is opmerkelijk hoe snel de natuur zich aanpast, zelfs onder de meest uitdagende omstandigheden. De vrouwen zochten de schaduw op onder de bomen om even uit te rusten van het zwoegen in de brandende zon. Het was duidelijk dat deze bomen niet alleen het milieu helpen, maar ook de levenskwaliteit van de mensen verbeteren.

Startend project
Maar deze reis bracht meer onverwachte momenten van verbinding. In Tamale, een grotere stad in het noorden, ontmoetten we Betty, een vrouw die zich vastberaden inzet voor een cruciaal project: het opzetten van een blijf van mijn lijf huis voor vrouwen die slachtoffer zijn van geweld. Deze veilige plek biedt vrouwen de kans om te ontsnappen aan hun situatie, te herstellen en een nieuw leven op te bouwen. Het was ontroerend om te zien hoe Betty, met zoveel passie en vastberadenheid, de fundering legt voor zo’n belangrijk project. Dit huis zal niet alleen een veilige haven zijn, maar ook een plek waar vrouwen de steun krijgen die ze nodig hebben om hun kracht terug te vinden.

Dansende vrouwen
Op bezoek rond Bolgatanga gebeurd altijd iets onverwachts: in Nabango werden we verwelkomd door een groep vrouwen die niet alleen op ons zaten te wachten, maar ons ook verrasten met een schitterend optreden. Deze vrouwen hadden zich voorbereid om hun creativiteit en kracht te tonen, en het was een indrukwekkende ervaring om hen zo vol enthousiasme en trots te zien. Hun dans en muziek vertelden verhalen van strijd, hoop en de kracht van gemeenschap (zie foto). Het was duidelijk dat deze vrouwen veel meer zijn dan alleen de uitdagingen waarmee ze dagelijks te maken hebben.

Obstakels overwinnen
Deze onverwachte ontmoetingen maakten de reis des te waardevoller. Ze lieten ons zien hoe groot de impact is van samenwerking en hoe kleine initiatieven kunnen uitgroeien tot krachtige bewegingen van verandering. De mensen in Ghana, van de vrouwen in de schaduw van de bomen tot de vrouwen die zich inzetten voor de bescherming van anderen, toonden ons wat het betekent om door te zetten, ongeacht de omstandigheden. Mijn tijd in Ghana heeft mijn overtuiging versterkt: wanneer mensen samenkomen, kunnen ze zelfs de grootste obstakels overwinnen.

Wilt U meer verhalen, kom dan zondag 29 december van 13.30 tot 15.30 uur naar de Torrekoel in Kronenberg.

Jan Wijnen

Na een intensieve reis van 10 dagen door Ghana is het bestuur van Vrienden van Christopher weer thuis. We beleefden van 9 tot 19 november een zeer inspirerende reiservaring waarin we vele projecten bezochten en waar we weer veel bevlogen mensen spraken. En net als elke Afrika-reis waren er veel verrassingen, omdat zaken zich niet zo laten plannen. Of zoals ze in Afrika zeggen; Europeanen hebben de klok, wij hebben de tijd!

De snelle begroeting….
Zo bezochten we op de 5^e dag in Ghana een groot gedeelte van onze boomplantprojecten in Kandiga. Kandiga is een gehucht vergelijkbaar met onze gemeente; Meer dan 10 plattelandsdorpjes die hoofdzakelijk moeten leven van wat de landbouw brengt. Het bezoek ging vooraf aan een bezoek aan de Chief. Deze dien je te begroeten en toegang te vragen tot zijn dorp. Dit gaat gepaard met uitgebreide begroetingen over en weer waarbij wij als gasten de Chief niet rechtstreeks aanspreken. Dat gaat via een vertaler. En hoewel we deze Chief goed kennen en weten dat hij Engels spreekt werd tijdens de begroeting strak aan het protocol gehouden. Na dat formele stukje was er nog een informeel stukje en tijd voor een foto. En zo ben je voor je het weet meer dan een uur verder.
 

Op de foto: De reizigers met de chief van Kandiga en de staf van de boomplantgroepen.

Het korte bezoek
Vervolgens was het dus echt tijd om de boomplantprojecten te bezoeken. En we voelden daarbij enige haast omdat we voor de grote hitte weer terug wilde zijn. Het werd er overdag namelijk 38 graden en dan wil je graag uit de zon zijn. De percelen liggen echter door het hele dorp verspreid. Daarom besloten we te splitsen; Emiel en Jan gingen met de motorking (zie foto) en Ilse, Piet en ik gingen met het bestelbusje dat we gehuurd hadden.

En vervolgens startte de reis door het platteland; verharde wegen zijn er niet. Wel gravelwegen die we snel genoeg verlieten om over kleine paadjes en hazenpaadjes tussen de akkers te rijden. Door het regenseizoen dat net achter ons lag waren zowel de gravelwegen als deze paadjes zeer uitdagend om over te rijden. Je wordt van links naar rechts geslingerd om de vele diepe kuilen te vermijden, en dat lukt niet altijd. Soms moet je stapvoets rijden vanwege die kuilen, en soms ziet de chauffeur zo’n kuil te laat! In 3 uur tijd hebben we elk (slechts) 3 plantages van de 12 kunnen bezoeken.

De snelle hap
Na de vermoeiende rondgang langs de percelen was het inmiddels 14 uur geweest en was het hoogste tijd voor een gedegen lunch. Het eerste restaurant wat op onze route lag was Wintex Plaza, een restaurant met supermarkt en fitnessruimte, volgens mij vooral gericht op Chinezen die in grote getalen grondstoffen delven in Ghana. We waren de enige gasten in het restaurant, dus dat moet zo gepiept zijn dachten we. We kregen de uitgebreide kaart met vele gerechten als rijst met kip, spaghetti, broodje gezond, pizza, friet, wraps enzovoort. Veiligheidshalve toch even gevraagd of ze ook alles hebben wat op de kaart staat. Het antwoord was; ja!
Nadat we de bestelling gedaan hadden en ons eerste drankje bestelden, hoorden we vanachter de keuken een brommertje wegrijden. Oh oh.. Ons geduld zou op de proef gesteld worden. Pas 2 uur later hoorden we het brommertje terug komen van de markt. En nog een uur later werden de door ons bestelde wraps geserveerd.

Respect
Om een reis naar Ghana goed te doorstaan moet je je klok thuis laten en je deels overgeven aan hetgeen wat er gebeurd. Deze beleving maakt dat ik des te meer bewondering heb voor onze projectpartners die dagelijks balanceren tussen hun ambities en het tempo dat de omgeving hen soms oplegt. In de komende tijd zullen we meer van onze ervaringen hier met u delen waarmee we onze Ghanese partners het podium geven wat zij verdienen.

Meer info op www.vriendenvanchristopher.nl en op onze facebook-pagina.

In november is het 25 jaar geleden dat het eerste reisgezelschap uit Sevenum de boomplantprojecten van Christopher Ampumporongo in Noord-Ghana bezocht. In de voetsporen van dit reisgezelschap reist er opnieuw een Sevenums gezelschap naar Ghana; het voltallige bestuur van Stichting Vrienden van Christopher. De reizigers zullen hun motivatie voor de reis en de betrokkenheid bij onze Ghanese projecten toelichten. Hierbij het verhaal van Peter Nellen.

25 jaar geleden
1999 was ik een van de deelnemers van het eerste reisgezelschap naar Ghana. De reis die voortkwam uit de Werkgroep Sevenum en Ontwikkelingssamenwerking (WSO). Met mensen als Jan van den Broek, Riek Huys, Ine Knops, Gerrit Peters en bovenal Grad van Enckevort organiseerden we activiteiten om ons mondiale bewustzijn en dat van onze dorpsgenoten te vergroten. We leerden Christopher kennen toen hij met Pater Meddens uit Nunhem op uitnodiging van WSO in Sevenum was. “Iedereen die naar Ghana wil komen is welkom” zei Christopher.

Pikdonker
De eerste reis met Tudie, Ans, Els en Loes van der Beelen, Fried en Els Hoeymakers en Ron Janssen was een echt avontuur. Er was geen internet. Contact met Christopher had ik via fax-berichten naar Ghana. Er was nog geen internet of whatsapp. De urenlange busreis van Accra naar het arme noorden van Ghana liep flink vertraging op. Midden in de nacht arriveerden we in Bolgatanga, maar ik had geen idee of Christopher van de vertraging wist. Op het busstation waar we arriveerden was het pikdonker. Volgens Tudie zag het er zwart van de mensen. Het werd een onvergetelijke reis waarbij Christopher indruk maakte als bevlogen projectleider. Hij had meerdere boomplantgroepen in de verre regio. Zijn overtuiging was dat het planten van bomen de beste manier was om verwoestijning in de Sahelstreek tegen te gaan. Namens de Groengroep plantte Ron en Tudie er een boom. We hebben meerdere stukskes in ’t Klökske geschreven om ons enthousiasme te delen.

Start van de stichting
Na deze reis vond ik dat we iets moesten doen voor Christopher. Hij was ondernemend, bevlogen  en had draagvlak bij de mensen met wie hij als vrijwilliger werkte. We organiseerde met hulp van de WSO op een zondagmorgen een presentatie in de zaal bij Pietje Hezen. De zaal zat vol met meer dan 100 mensen. Na de presentatie startten we een steungroep. We noemden ons “Vrienden van Christopher”, bij gebrek aan een meer aansprekende naam.  Sindsdien is er heel veel gebeurd.

Aansluiten bij lokale initiatieven
In de voetsporen van dit eerste reisgezelschap zouden er nog zeker 15 grotere en kleinere reisgezelschappen volgen. Even zo vaak organiseerden de reizigers bij terugkomst presentaties om het verhaal te vertellen. Om het mondiale bewustzijn te vergroten. Om te laten zien dat mensen ter plekken veel kennis en kunde in huis hebben. Er is grote drive om te werken aan het verbeteren van de eigen omstandigheden. Door aan te sluiten bij lokale Ghanese initiatieven steun je hen op een bescheiden, maar effectieve manier. Wij hebben bij veel projecten deze rol kunnen pakken. Er zijn veel percelen met bomen aangeplant, we hebben scholen gesteund, voor putten gezorgd,  manden van vrouwengroepen verkocht enzovoort. Op onze site www.vriendenvanchristopher.nl staat een lijst van al die resultaten.

Werken vanuit bescheidenheid
We werken samen met de armste groepen uit de bevolking. Zij richten zich in het dagdagelijkse vaak op hun eigen Chiefs en ouderlingen en wij sluiten bij die tradities aan. En de lokale cultuur is machtig interessant. Bij binnenkomst in een dorp meldt je je bij de Chief en vraag je of je welkom bent. Dat heb ik van pater Meddens geleerd. Door te zorgen dat de Chief je kent heb je kans dat ook de Chief de mensen oproept om mee te doen met de projecten.  Ik heb al meerdere Chiefs mogen ontmoeten en het is indrukwekkend om te zien hoe serieus zij hun verantwoordelijkheid dragen. En hoe fraai en vol rituelen hun oogstfeesten of begrafenissen zijn. Ik ga nu voor de 11^e keer naar Ghana en ik leer nog steeds van de lokale cultuur. Ik maak nu van dichtbij mee hoe Sadik met wie ik sinds de eerste reis bevriend raakte, zich voorbereid voor een functie als Chief. Na het overlijden van zijn vader is hij de meest kansrijke zoon om Chief te worden, als de tijd daar rijp voor is.

Vol programma
Tijdens deze reis hoop ik dat we langere termijn afspraken kunnen maken met de Kandiga Tree Planting Project. We werken 10 jaar samen en we willen een plan maken voor de komende 5 jaar zodat ook Wilde Ganzen blijft steunen. We zullen lesmaterialen verzamelen zodat de samenwerking met Yuverta College een impuls kan krijgen. We zullen het Stoekdroad-project evalueren en kijken of vervolg mogelijk is. En we zullen manden en andere producten inkopen die we verkopen op markten en lokale evenementen. Ook hoop ik de basisschool van Gambibgo te bezoeken waar met onze hulp een ICT-lokaal ingericht is. Kortom; we hebben en vol programma.

Uiteraard hoop ik de vele Ghanese vrienden en kennissen weer te zien, te horen hoe het met hen gaat. Bij te praten en een potje bier te drinken. Daarnaast hoop ik dat we als stichtingsbestuur door deze reis nieuwe impulsen krijgen en opnieuw gestimuleerd raken om het mooie werk van onze Ghanese projectpartners te kunnen voortzetten.

Peter luister naar Sadik op een katoenplantage.

In november is het 25 jaar geleden dat het eerste reisgezelschap uit Sevenum de boomplantprojecten van Christopher Ampumporongo in Noord-Ghana bezocht. In de voetsporen van dit reisgezelschap reist er opnieuw een Sevenums gezelschap naar Ghana; het voltallige bestuur van Stichting Vrienden van Christopher. De reizigers zullen hun motivatie voor de reis en de betrokkenheid bij onze Ghanese projecten toelichten. Hierbij het verhaal van Piet Selen.

Weer naar Ghana….
In 2017 ben ik voor de eerste keer met een reisgezelschap van de Vrienden van Christopher naar Ghana gegaan. Ik had geen duidelijke wensen en ook geen duidelijk beeld wat ik kon verwachten. Meerdere keren werd me gevraagd wat ga je daar toch doen? Mij antwoord was dan meestal:  “dat zien we wel, gewoon kijken, ik laat het gewoon over me heen komen.” En zo gebeurde het ook.

Aangeraakt
Er werd een zeer druk programma afgewerkt. Projecten bezoeken, veel gastvrije en zeer vriendelijke mensen zien en spreken en ik hobbelde gewoon mee. Gevolg was wel dat ik zoveel indrukken op had gedaan dat ik na thuiskomst een week nodig had om alles een plekje te geven. Maar ik was ook “aangeraakt” de reis had ook iets in mij los gemaakt. En het begon te kriebelen.

Boer Emanuel
Tijdens het bezoek van een van de projecten werden we rondgeleid door Emanuel. Een kleine boer die trots liet zien hoe hij in zijn eigen levensonderhoud probeerde te voorzien. Maar hij vertelde ook dat het altijd een gevecht was om al het loslopende vee uit de gewassen te houden en dat het plan was een gezamenlijk perceel van meerdere hectares met harmonicagaas af te rasteren. Ik vroeg hem waarom doen jullie dat niet met “stoekdraod”, een elektrische afrastering. Dit bleek volledig onbekend maar ik zag er toch wel mogelijkheden voor.

Sparen voor Stoekdraod
Bij mijn pensionering had ik als goede doel gekozen voor een “stoekdraod” project in Ghana. Dat werd het begin van een langer traject van meerdere haalbaarheidsonderzoeken, het opstellen van een goed projectplan en het zoeken naar financiering. Maar het is uiteindelijk gelukt met de steun van meerdere fondsen en vooral ook de Wilde Ganzen en Erik Bos als dealer van Horizont en collega stichting Pompen is Leven. Inmiddels zijn er drie pilotprojecten afgerond. Projecten waarbij enerzijds een groep jongeren werd getraind om zelf de benodigde spullen te maken, hoe e.e.a. aan te leggen. En anderzijds werd ook aan boeren uitgelegd hoe “stoekdraod” werkt.  Alle drie de pilots werden succesvol en tot tevredenheid afgerond en nu staan we hopelijk op de drempel van een langzame introductie van deze vorm van afrastering in Noord Ghana. Hiermee draagt het project er aan bij dat met name jongeren door de producten zelf te maken en te installeren beter een eigen toekomst op kunnen bouwen. Voor de boeren het grote voordeel dat hun gewassen veel beter beschermd worden tegen het loslopende vee.

Groeiende band
De band met de Vrienden van Christopher is door deze samenwerking in de afgelopen jaren gegroeid. Meerdere keren mochten gasten uit Ghana in de afgelopen jaren bij ons op ’t Rouweelse veld logeren en sinds een paar jaar ben ik ook bestuurslid geworden. Als me nu gevraagd wordt wat ga je daar doen, is nu mijn antwoord “ Oude vrienden opzoeken, samen met de partners aldaar projecten bezoeken en de voortgangen ervan bespreken.  Zoals diverse boomplantprojecten om de verwoestijning tegen te gaan en extra inkomsten te vergaren. De vrouwen van SITRA uit Sirigu waarvoor we o.a. de zelf gevlochten manden verkopen om ook hun en hun kinderen een beter bestaan te kunnen geven. Maar bovenal ben ik benieuwd hoe de “stoekdroad” projecten er uit zien  en hoe we deze samen verder kunnen introduceren.

Meer weten over de activiteiten, de projecten zoals b.v. het stoekdroadproject van de Vrienden van Christopher , zie ook  www.vriendenvanchristopher.nl en wordt vervolgd na de reis.

Op de foto: Piet in gesprek met boer Emanuel.