Na een intensieve reis van 10 dagen door Ghana is het bestuur van Vrienden van Christopher weer thuis. We beleefden van 9 tot 19 november een zeer inspirerende reiservaring waarin we vele projecten bezochten en waar we weer veel bevlogen mensen spraken. En net als elke Afrika-reis waren er veel verrassingen, omdat zaken zich niet zo laten plannen. Of zoals ze in Afrika zeggen; Europeanen hebben de klok, wij hebben de tijd!

De snelle begroeting….
Zo bezochten we op de 5^e dag in Ghana een groot gedeelte van onze boomplantprojecten in Kandiga. Kandiga is een gehucht vergelijkbaar met onze gemeente; Meer dan 10 plattelandsdorpjes die hoofdzakelijk moeten leven van wat de landbouw brengt. Het bezoek ging vooraf aan een bezoek aan de Chief. Deze dien je te begroeten en toegang te vragen tot zijn dorp. Dit gaat gepaard met uitgebreide begroetingen over en weer waarbij wij als gasten de Chief niet rechtstreeks aanspreken. Dat gaat via een vertaler. En hoewel we deze Chief goed kennen en weten dat hij Engels spreekt werd tijdens de begroeting strak aan het protocol gehouden. Na dat formele stukje was er nog een informeel stukje en tijd voor een foto. En zo ben je voor je het weet meer dan een uur verder.
 

Op de foto: De reizigers met de chief van Kandiga en de staf van de boomplantgroepen.

Het korte bezoek
Vervolgens was het dus echt tijd om de boomplantprojecten te bezoeken. En we voelden daarbij enige haast omdat we voor de grote hitte weer terug wilde zijn. Het werd er overdag namelijk 38 graden en dan wil je graag uit de zon zijn. De percelen liggen echter door het hele dorp verspreid. Daarom besloten we te splitsen; Emiel en Jan gingen met de motorking (zie foto) en Ilse, Piet en ik gingen met het bestelbusje dat we gehuurd hadden.

En vervolgens startte de reis door het platteland; verharde wegen zijn er niet. Wel gravelwegen die we snel genoeg verlieten om over kleine paadjes en hazenpaadjes tussen de akkers te rijden. Door het regenseizoen dat net achter ons lag waren zowel de gravelwegen als deze paadjes zeer uitdagend om over te rijden. Je wordt van links naar rechts geslingerd om de vele diepe kuilen te vermijden, en dat lukt niet altijd. Soms moet je stapvoets rijden vanwege die kuilen, en soms ziet de chauffeur zo’n kuil te laat! In 3 uur tijd hebben we elk (slechts) 3 plantages van de 12 kunnen bezoeken.

De snelle hap
Na de vermoeiende rondgang langs de percelen was het inmiddels 14 uur geweest en was het hoogste tijd voor een gedegen lunch. Het eerste restaurant wat op onze route lag was Wintex Plaza, een restaurant met supermarkt en fitnessruimte, volgens mij vooral gericht op Chinezen die in grote getalen grondstoffen delven in Ghana. We waren de enige gasten in het restaurant, dus dat moet zo gepiept zijn dachten we. We kregen de uitgebreide kaart met vele gerechten als rijst met kip, spaghetti, broodje gezond, pizza, friet, wraps enzovoort. Veiligheidshalve toch even gevraagd of ze ook alles hebben wat op de kaart staat. Het antwoord was; ja!
Nadat we de bestelling gedaan hadden en ons eerste drankje bestelden, hoorden we vanachter de keuken een brommertje wegrijden. Oh oh.. Ons geduld zou op de proef gesteld worden. Pas 2 uur later hoorden we het brommertje terug komen van de markt. En nog een uur later werden de door ons bestelde wraps geserveerd.

Respect
Om een reis naar Ghana goed te doorstaan moet je je klok thuis laten en je deels overgeven aan hetgeen wat er gebeurd. Deze beleving maakt dat ik des te meer bewondering heb voor onze projectpartners die dagelijks balanceren tussen hun ambities en het tempo dat de omgeving hen soms oplegt. In de komende tijd zullen we meer van onze ervaringen hier met u delen waarmee we onze Ghanese partners het podium geven wat zij verdienen.

Meer info op www.vriendenvanchristopher.nl en op onze facebook-pagina.

In november is het 25 jaar geleden dat het eerste reisgezelschap uit Sevenum de boomplantprojecten van Christopher Ampumporongo in Noord-Ghana bezocht. In de voetsporen van dit reisgezelschap reist er opnieuw een Sevenums gezelschap naar Ghana; het voltallige bestuur van Stichting Vrienden van Christopher. De reizigers zullen hun motivatie voor de reis en de betrokkenheid bij onze Ghanese projecten toelichten. Hierbij het verhaal van Peter Nellen.

25 jaar geleden
1999 was ik een van de deelnemers van het eerste reisgezelschap naar Ghana. De reis die voortkwam uit de Werkgroep Sevenum en Ontwikkelingssamenwerking (WSO). Met mensen als Jan van den Broek, Riek Huys, Ine Knops, Gerrit Peters en bovenal Grad van Enckevort organiseerden we activiteiten om ons mondiale bewustzijn en dat van onze dorpsgenoten te vergroten. We leerden Christopher kennen toen hij met Pater Meddens uit Nunhem op uitnodiging van WSO in Sevenum was. “Iedereen die naar Ghana wil komen is welkom” zei Christopher.

Pikdonker
De eerste reis met Tudie, Ans, Els en Loes van der Beelen, Fried en Els Hoeymakers en Ron Janssen was een echt avontuur. Er was geen internet. Contact met Christopher had ik via fax-berichten naar Ghana. Er was nog geen internet of whatsapp. De urenlange busreis van Accra naar het arme noorden van Ghana liep flink vertraging op. Midden in de nacht arriveerden we in Bolgatanga, maar ik had geen idee of Christopher van de vertraging wist. Op het busstation waar we arriveerden was het pikdonker. Volgens Tudie zag het er zwart van de mensen. Het werd een onvergetelijke reis waarbij Christopher indruk maakte als bevlogen projectleider. Hij had meerdere boomplantgroepen in de verre regio. Zijn overtuiging was dat het planten van bomen de beste manier was om verwoestijning in de Sahelstreek tegen te gaan. Namens de Groengroep plantte Ron en Tudie er een boom. We hebben meerdere stukskes in ’t Klökske geschreven om ons enthousiasme te delen.

Start van de stichting
Na deze reis vond ik dat we iets moesten doen voor Christopher. Hij was ondernemend, bevlogen  en had draagvlak bij de mensen met wie hij als vrijwilliger werkte. We organiseerde met hulp van de WSO op een zondagmorgen een presentatie in de zaal bij Pietje Hezen. De zaal zat vol met meer dan 100 mensen. Na de presentatie startten we een steungroep. We noemden ons “Vrienden van Christopher”, bij gebrek aan een meer aansprekende naam.  Sindsdien is er heel veel gebeurd.

Aansluiten bij lokale initiatieven
In de voetsporen van dit eerste reisgezelschap zouden er nog zeker 15 grotere en kleinere reisgezelschappen volgen. Even zo vaak organiseerden de reizigers bij terugkomst presentaties om het verhaal te vertellen. Om het mondiale bewustzijn te vergroten. Om te laten zien dat mensen ter plekken veel kennis en kunde in huis hebben. Er is grote drive om te werken aan het verbeteren van de eigen omstandigheden. Door aan te sluiten bij lokale Ghanese initiatieven steun je hen op een bescheiden, maar effectieve manier. Wij hebben bij veel projecten deze rol kunnen pakken. Er zijn veel percelen met bomen aangeplant, we hebben scholen gesteund, voor putten gezorgd,  manden van vrouwengroepen verkocht enzovoort. Op onze site www.vriendenvanchristopher.nl staat een lijst van al die resultaten.

Werken vanuit bescheidenheid
We werken samen met de armste groepen uit de bevolking. Zij richten zich in het dagdagelijkse vaak op hun eigen Chiefs en ouderlingen en wij sluiten bij die tradities aan. En de lokale cultuur is machtig interessant. Bij binnenkomst in een dorp meldt je je bij de Chief en vraag je of je welkom bent. Dat heb ik van pater Meddens geleerd. Door te zorgen dat de Chief je kent heb je kans dat ook de Chief de mensen oproept om mee te doen met de projecten.  Ik heb al meerdere Chiefs mogen ontmoeten en het is indrukwekkend om te zien hoe serieus zij hun verantwoordelijkheid dragen. En hoe fraai en vol rituelen hun oogstfeesten of begrafenissen zijn. Ik ga nu voor de 11^e keer naar Ghana en ik leer nog steeds van de lokale cultuur. Ik maak nu van dichtbij mee hoe Sadik met wie ik sinds de eerste reis bevriend raakte, zich voorbereid voor een functie als Chief. Na het overlijden van zijn vader is hij de meest kansrijke zoon om Chief te worden, als de tijd daar rijp voor is.

Vol programma
Tijdens deze reis hoop ik dat we langere termijn afspraken kunnen maken met de Kandiga Tree Planting Project. We werken 10 jaar samen en we willen een plan maken voor de komende 5 jaar zodat ook Wilde Ganzen blijft steunen. We zullen lesmaterialen verzamelen zodat de samenwerking met Yuverta College een impuls kan krijgen. We zullen het Stoekdroad-project evalueren en kijken of vervolg mogelijk is. En we zullen manden en andere producten inkopen die we verkopen op markten en lokale evenementen. Ook hoop ik de basisschool van Gambibgo te bezoeken waar met onze hulp een ICT-lokaal ingericht is. Kortom; we hebben en vol programma.

Uiteraard hoop ik de vele Ghanese vrienden en kennissen weer te zien, te horen hoe het met hen gaat. Bij te praten en een potje bier te drinken. Daarnaast hoop ik dat we als stichtingsbestuur door deze reis nieuwe impulsen krijgen en opnieuw gestimuleerd raken om het mooie werk van onze Ghanese projectpartners te kunnen voortzetten.

Peter luister naar Sadik op een katoenplantage.

In november is het 25 jaar geleden dat het eerste reisgezelschap uit Sevenum de boomplantprojecten van Christopher Ampumporongo in Noord-Ghana bezocht. In de voetsporen van dit reisgezelschap reist er opnieuw een Sevenums gezelschap naar Ghana; het voltallige bestuur van Stichting Vrienden van Christopher. De reizigers zullen hun motivatie voor de reis en de betrokkenheid bij onze Ghanese projecten toelichten. Hierbij het verhaal van Piet Selen.

Weer naar Ghana….
In 2017 ben ik voor de eerste keer met een reisgezelschap van de Vrienden van Christopher naar Ghana gegaan. Ik had geen duidelijke wensen en ook geen duidelijk beeld wat ik kon verwachten. Meerdere keren werd me gevraagd wat ga je daar toch doen? Mij antwoord was dan meestal:  “dat zien we wel, gewoon kijken, ik laat het gewoon over me heen komen.” En zo gebeurde het ook.

Aangeraakt
Er werd een zeer druk programma afgewerkt. Projecten bezoeken, veel gastvrije en zeer vriendelijke mensen zien en spreken en ik hobbelde gewoon mee. Gevolg was wel dat ik zoveel indrukken op had gedaan dat ik na thuiskomst een week nodig had om alles een plekje te geven. Maar ik was ook “aangeraakt” de reis had ook iets in mij los gemaakt. En het begon te kriebelen.

Boer Emanuel
Tijdens het bezoek van een van de projecten werden we rondgeleid door Emanuel. Een kleine boer die trots liet zien hoe hij in zijn eigen levensonderhoud probeerde te voorzien. Maar hij vertelde ook dat het altijd een gevecht was om al het loslopende vee uit de gewassen te houden en dat het plan was een gezamenlijk perceel van meerdere hectares met harmonicagaas af te rasteren. Ik vroeg hem waarom doen jullie dat niet met “stoekdraod”, een elektrische afrastering. Dit bleek volledig onbekend maar ik zag er toch wel mogelijkheden voor.

Sparen voor Stoekdraod
Bij mijn pensionering had ik als goede doel gekozen voor een “stoekdraod” project in Ghana. Dat werd het begin van een langer traject van meerdere haalbaarheidsonderzoeken, het opstellen van een goed projectplan en het zoeken naar financiering. Maar het is uiteindelijk gelukt met de steun van meerdere fondsen en vooral ook de Wilde Ganzen en Erik Bos als dealer van Horizont en collega stichting Pompen is Leven. Inmiddels zijn er drie pilotprojecten afgerond. Projecten waarbij enerzijds een groep jongeren werd getraind om zelf de benodigde spullen te maken, hoe e.e.a. aan te leggen. En anderzijds werd ook aan boeren uitgelegd hoe “stoekdraod” werkt.  Alle drie de pilots werden succesvol en tot tevredenheid afgerond en nu staan we hopelijk op de drempel van een langzame introductie van deze vorm van afrastering in Noord Ghana. Hiermee draagt het project er aan bij dat met name jongeren door de producten zelf te maken en te installeren beter een eigen toekomst op kunnen bouwen. Voor de boeren het grote voordeel dat hun gewassen veel beter beschermd worden tegen het loslopende vee.

Groeiende band
De band met de Vrienden van Christopher is door deze samenwerking in de afgelopen jaren gegroeid. Meerdere keren mochten gasten uit Ghana in de afgelopen jaren bij ons op ’t Rouweelse veld logeren en sinds een paar jaar ben ik ook bestuurslid geworden. Als me nu gevraagd wordt wat ga je daar doen, is nu mijn antwoord “ Oude vrienden opzoeken, samen met de partners aldaar projecten bezoeken en de voortgangen ervan bespreken.  Zoals diverse boomplantprojecten om de verwoestijning tegen te gaan en extra inkomsten te vergaren. De vrouwen van SITRA uit Sirigu waarvoor we o.a. de zelf gevlochten manden verkopen om ook hun en hun kinderen een beter bestaan te kunnen geven. Maar bovenal ben ik benieuwd hoe de “stoekdroad” projecten er uit zien  en hoe we deze samen verder kunnen introduceren.

Meer weten over de activiteiten, de projecten zoals b.v. het stoekdroadproject van de Vrienden van Christopher , zie ook  www.vriendenvanchristopher.nl en wordt vervolgd na de reis.

Op de foto: Piet in gesprek met boer Emanuel.

In november is het 25 jaar geleden dat het eerste reisgezelschap uit Sevenum de boomplantprojecten van Christopher Ampumporongo in Noord-Ghana bezocht. In de voetsporen van dit reisgezelschap reist er opnieuw een Sevenums gezelschap naar Ghana; het voltallige bestuur van Stichting Vrienden van Christopher. De reizigers zullen hun motivatie voor de reis en de betrokkenheid bij onze Ghanese projecten toelichten. Hierbij het verhaal van Ilse Milot.

Verliefd
Jarenlang heb ik al een grote voorkeur voor het continent Afrika. Ik heb dit nooit goed kunnen duiden maar het was een bepaalde drang die ik niet kon weerstaan. In 2006 heb ik een mooie reis gemaakt naar Kenia-Tanzania en toen ben ik verliefd geworden op het continent, haar cultuur, haar mensen en dieren. Toen mij 12 jaar geleden gevraagd werd of ik zin had om mee te gaan met een reis naar Ghana, was ik direct enthousiast.

Boem!!!!
Dat was voor mij mijn eerste kennismaking met Ghana. Ik ging met een klein gezelschap op reis van Accra naar het Noorden van Ghana. Het was een lange en indrukwekkende busreis. Tijdens deze reis bezocht ik enkele mooie projecten van de Stichting Vrienden van Christopher. BOEM!!!!! “”Le coup de foudre”, zoals de Fransen zeggen, “Liefde op het eerste gezicht”. Wat een avontuur, wat een bijzondere krachtige lieve mensen, en wat een prachtige natuur,  ik had het gevoel of ik in de film ‘Out of Afrika” was beland.

Krachtige vrouwen
Ik vond altijd dat ik actief moest zijn in de wereld en niet alleen maar geld doneren om wellicht mijn knagend gevoel te sussen. Ik ontmoette toen Faustina Ayambire, een energieke vrouw met dromen en visioenen. Ze wilde heel graag naar de Kunstacademie in Accra. Met haar kennis en kunde wilde ze de vrouwen in Sirigu inspireren en begeleiden om hun krachten te bundelen en samen te gaan werken, en zodoende samen middelen van bestaan te ontwikkelen. Dit is haar gelukt. Mede door onze samenwerking en ondersteuning. Om deze krachtige vrouwen verder te kunnen ondersteunen, heb ik mij destijds als bestuurslid aangesloten bij de Stichting Vrienden van Christopher.

Eervol
De stichting had verschillende projecten in het Noorden van Ghana, waaronder ook boomplantprojecten. Het voelt voor mij een eer om te werken met 4 andere bestuursleden om de mensen in het Noorden van Ghana te helpen in duurzame projecten die de aarde wat groener maken en leefbaarder, zodat de Sahara wordt teruggedrongen en de mensen daar middelen krijgen voor een beter bestaan.

Uitwisseling
Als mensen mij vragen: “Heeft dat wel nut, wat je doet? Of een andere vraag is het niet zinloos wat je doet? Mijn antwoord is steevast: Het is een uitwisseling van ervaringen het opsnuiven van cultuur en andere gebruiken, het leren van elkaar. Door met elkaar samen te werken, kennis en cultuur uit te wisselen, kunnen we elkaar beter leren kennen en begrijpen. Kortom we brengen een beetje en krijgen heel veel terug.

In november is het 25 jaar geleden dat het eerste reisgezelschap uit Sevenum de boomplantprojecten van Christopher Ampumporongo in Noord-Ghana bezocht. In de voetsporen van dit reisgezelschap reist er opnieuw een Sevenums gezelschap naar Ghana; het voltallige bestuur van Stichting Vrienden van Christopher. De reizigers zullen hun motivatie voor de reis en de betrokkenheid bij onze Ghanese projecten toelichten. Hierbij het verhaal van Jan Wijnen.

Een reis naar hoop: Mijn Ervaringen in Noord-Ghana
In 2005 maakte ik mijn eerste reis naar Ghana, en nu ga ik voor de zesde keer naar dit prachtige land. Mijn hart ligt vooral in het noorden, waar de Sahel de grenzen van hoop en uitdagingen verkent. Het is een regio die worstelt met de gevolgen van klimaatverandering, maar waar ik ook de kracht en veerkracht van de mensen heb leren kennen.

Bomen planten
Bij mijn eerste bezoek kwam ik aan in Kandiga, een dorp dat hard getroffen was door droogte. De lucht was warm en de aarde droog, maar de mensen waren vriendelijk en gastvrij. We bezochten een boomplantproject dat ondersteunt werd door Vrienden van Christopher en zich richtte op het herstellen van de ecosystemen in de regio. De lokale bevolking was vastbesloten om de natuur terug te brengen. Ze lieten ons zien hoe ze jonge boompjes planten, hoopvol dat deze bomen niet alleen hun omgeving zouden verbeteren, maar ook hun toekomst. Het was ontroerend om te zien hoe deze simpele handelingen zo’n diepere betekenis hadden: de bomen zouden niet alleen schaduw en zuurstof bieden, maar ook voedsel en inkomen. Ook in Balungu hebben we diverse boomplantprojecten gesteund. Het dorp heeft dit nu zelf opgepakt.

Prachtige manden
Een ander project dat me bijbleef was in Sirigu, waar vrouwen manden vlechten. Deze vrouwen waren niet alleen kunstenaressen, maar ook ondernemers. Hun manden, met prachtige patronen en kleuren, werden op lokale markten verkocht, wat hen een fatsoenlijk inkomen zou moeten  opleveren. Het was indrukwekkend om te zien hoe ze elkaar steunden en hun ambacht verder ontwikkelden. Door het kopen van hun manden en hier in de regio verkopen hielpen wij niet alleen hun inkomen, maar ook hun zelfvertrouwen en onafhankelijkheid. Hun lach en trots waren aanstekelijk en lieten me beseffen hoe belangrijk het is om lokale initiatieven te ondersteunen.

Voedsel voor kinderen
In Yebongo werd een schoolvoedselproject uitgevoerd dat gericht was op het verbeteren van de gezondheid en het onderwijs van kinderen. Tijdens mijn bezoek zagen we kinderen genieten van een voedzame maaltijd. De glimlachen op hun gezichten vertelden meer dan duizend woorden. Dit project bood niet alleen voeding, maar motiveerde kinderen ook om naar school te gaan. Onderwijs is een krachtige tool, en ik zag de directe impact die dit project had op de gemeenschap. Inmiddels draait dit op eigen kracht.

Uitdaging
Toch is de realiteit in Noord-Ghana ook uitdagend. De klimaatverandering zorgt voor onvoorspelbare weersomstandigheden, wat leidt tot watergebrek en armoede. De jongeren in de dorpen hebben vaak weinig toekomstperspectief. Dit maakt de initiatieven die we ondersteunen nog urgenter. Tijdens mijn bezoeken had ik gesprekken met bewoners over hun dromen en angsten. Hun verhalen maakten me bewust van de strijd die ze dagelijks voeren, maar ook van hun onverzettelijkheid en hoop op een betere toekomst.

Vechten voor verandering
Elke keer als ik terugkom naar Ghana, word ik herinnerd aan de schoonheid van de mensen en hun cultuur, maar ook aan de hardheid van hun leven. De projecten die ik heb bezocht, zoals het boomplantproject en het voedselproject, geven niet alleen hoop, maar zijn ook voorbeelden van wat er mogelijk is als mensen samenkomen om voor verandering te vechten.

Mijn hart ligt bij deze gemeenschap. Mijn bezoeken zijn meer dan alleen reizen; ze zijn een manier om bij te dragen aan een betere toekomst. Ghana heeft me geleerd dat zelfs in de meest uitdagende omstandigheden hoop kan bloeien, net zoals de jonge boompjes die we samen hebben geplant.

Op de foto: Jan in gesprek met de Chief van Kandiga

In november is het 25 jaar geleden dat het eerste reisgezelschap uit Sevenum de boomplantprojecten van Christopher Ampumporongo in Noord-Ghana bezocht. In de voetsporen van dit reisgezelschap reist er opnieuw een Sevenums gezelschap naar Ghana; het voltallige bestuur van Stichting Vrienden van Christopher. De reizigers zullen hun motivatie voor de reis en de betrokkenheid bij onze Ghanese projecten toelichten. Hierbij het verhaal van Emiel Jakobs.

Voor het eerst naar Ghana
Mijn kennismaking met Ghana was in 2015 toen ik voor mijn werk, met mijn opleidingsbudget een “business case” mocht opzetten voor een lokale NGO (ontwikkelingsorganisatie) in Ghana.
Voordat mijn reis begon, ben ik informatie gaan zoeken. Al snel kwam ik hierbij in aanraking met de stichting “de vrienden van Christopher”. De regio waar ik naartoe ging was exact dezelfde regio alwaar deze stichting zijn projecten had. Toeval? Na het inwinnen van de nodige informatie en gewapend met goeie tips en adviezen ben ik toen aan mijn reis begonnen.

Verrassingen
Aangekomen in Ghana maakte ik kennis met de mensen van de NGO waarvoor ik werkte. Ik werd rondgeleid, zag mijn werkplek en was uiteraard nieuwsgierig wie me zou komen ophalen en waar ik zou slapen. Dat was een verrassing. De slaapplek en mijn gastgezin was maar liefst 11 km van het werk. Het vervoer was niet geregeld, dus snel genoeg kwam er een fiets. Gelukkig volgde snel daarna een motor voor mij.

Gastgezin
Een van de bestuursleden van de NGO had zich aangeboden om als gastgezin te fungeren. Bij aankomst bij mijn gastgezin werd ik verwelkomt door een jongen en meisje (resp. 8 en 10 jaar oud) die alleen thuis waren. Hun ouders waren op het werk maar ze zouden zo meteen wel thuis komen. Ze lieten me alvast het huis lieten zien en noemde me meteen “onkel” (oom). Hier zou ik 3 weken verblijven, op de grond slapen, met de handen eten en me scheren in de spiegel van de motor. Achteraf een geweldig unieke ervaring in een warm land. Warm vanwege de temperatuur maar zeker ook warm vanwege de hartelijke lokale bevolking.
De 3 weken vlogen voorbij en het onvermijdelijke emotionele afscheid kwam eraan. De kinderen van het gastgezin hadden zich enorm aan mij gehecht en dit was wederzijds. Beloftes om een keer terug te komen werden al snel gemaakt.

Bestuurslid
Na mijn terugkeer in Nederland heb ik direct verslag uitgebracht bij de Vrienden van Christopher. Enkele maanden later heb ik toen een verzoek ingediend om me te mogen aansluiten bij deze club. Sindsdien heeft Ghana mij niet meer losgelaten. Ik heb in 2019 samen met de voorzitter de regio wederom bezocht. We hebben de projecten van onze stichting bezocht. En het was een warm weerzien met mijn gastgezin. Als kers op de taart waren we te gast bij een groot feest omdat de vrouw des huizes 50 jaar werd.

Dit wordt mijn 2^e reis als bestuurslid van Vrienden van Christopher naar Ghana en ik heb ik erg veel zin in. Vanwege het mooie werk van de stichting, maar ook vanwege mijn Ghanese familie.

Op de foto: Emiel aan de pito (lokaal Ghanees bier)

Vandaag hadden we (Piet Selen en Peter Nellen van het bestuur van stg. Vrienden van Christopher een interessante ontmoeting in Rotterdam. In de eerste 2 weken van juli is Yussif Abdul-Rahaman, executive Director van Pumping is Life in Nederland voor een cursus bij de Erasmus universiteit. Yussif is als uitvoerend projectleider betrokken bij de 2 Stoekdroad-projecten van Vrienden van Christopher. Dit was voor ons een ideale gelegenheid om een mondeling verslag van de projecten te krijgen en vooruit te blikken naar de toekomst.

In aanloop naar het einde van het schooljaar hebben de leerlingen van klas 2 van het Yuverta-college in Horst weer allerlei acties gevoerd. Opbrengst was bestemd voor het groener maken van Ghana, het werk waar stg. Vrienden van Christopher zich al jaren voor inzet. De leerlingen mochten zelf bedenken op welke manier ze zich voor het goede doel wilde inzetten. Zo ontstonden er vele initiatieven; van het bakken en verkopen van cupcakes, het frituren en verkopen van frikandellen tot het opzetten van een eenmalige doneer-actie op internet. Al deze activiteiten hebben geleid tot een mooie opbrengst van € 405,-. Op de foto neemt Piet Selen van de stichting een check in ontvangst uit handen van de leerlingen Lynn, Milou en Eliana die het meeste geld ophaalden.

Door middel van allerlei creatieve manieren hebben de leerlingen van Yuverta Horst geld opgehaald voor de stichting Vrienden van Christopher.

Deze stichting ondersteunt lokale initiatieven tot plattelandsontwikkeling in Noord-Ghana, zoals de projecten tegen de verwoestijning. Met het opgehaalde geld zijn er in Ghana 35 bomen geplant!

(bron: HorstOnline)

Om het contact met onze projecten in Ghana te onderhouden is er niets mooier dan er zelf naar toe gaan. Maar als dat niet kan dan moet je creatief zijn.

Sinds vorig jaar is er in de regio Noord-Ghana een toegenomen dreiging van geweld. Jongeren met weinig toekomstperspectief worden baldadig en zijn gevoelig voor de invloeden van Moslimterroristen. Daarom geeft het Ministerie van Buitenslandse zaken er “code oranje” voor het gebied waar wij onze projecten hebben in Noord-Ghana. (zie afbeelding). Dat betekent; niet veilig om te bezoeken. Gelukkig horen we van onze projectpartners niet zo veel over deze dreigingen en hebben ze er tot op heden weinig last van. Maar het zorgt er wel voor dat er geen toeristen en andere reizigers in het gebied komen. En dat wij niet naar Ghana kunnen. Gelukkig hebben we whatsapp en kennen ze dat in Ghana ook.

Vanochtend waren we dus toch even in Ghana. Met hulp van Sadik bezochten we 2 boomgaarden van KATPA die er mooi bijlagen. We spraken met meerdere vrouwen en mannen die de boomgaarden aanplantten en onderhouden. En we bezochten het vrouwenproject SITRA, bekend van de Bolga-manden. Het is fijn om het enthousiasme van de projectdeelnemers te horen en de resultaten op afstand te zien. Hopelijk wordt het binnenkort wat rustiger in de regio zodat reizen weer veilig kan. Want er gaat niets boven fysiek aanwezig zijn….